Ο πονηρός εργάζεται, σκέφτεται, κινείται όπως ακριβώς ο Θεός, μόνο που η ενέργειά του είναι δαιμονιώδης και όχι θεία.

Ο Θεός ενώνεται με τον άνθρωπο διά του Πνεύματός του, το οποίο του ενεφύσησε και το οποίο ενεργεί ή όχι μέσα του. Δεν θα ήταν δυνατόν να έρθει σε συνάφεια με τον άνθρωπο, εάν δεν είχε εναποθέσει σε αυτόν το θείο εμφύσημα, την θεία πνοή, την θεία διάσταση, παράσταση και ενέργεια, αυτό το σπέρμα. Θα ενωνόταν όπως και με κάθε άψυχη ύλη, αλλά αυτή η ένωση δεν θα ήταν οντολογική. Το όμοιο ενώνεται με το όμοιο. Βρίσκει λοιπόν ο Θεός το θείο αυτό σπέρμα, τον θείο σπινθήρα, ο οποίος ανάβει την φωτιά και γεννά τον Θεόν ολόκληρο μέσα στον άνθρωπο. Αυτή είναι η δυνατότητα του ανθρώπου να καλλιεργήσει Θεό μέσα του και να γεμίσει απ' Αυτόν.
Το γνωρίζει αυτό ο δαίμονας, γι' αυτό προσπαθεί να αντικαταστήσει τον πνευματικό αυτό σπινθήρα με τον δικό του, ώστε αντί η ψυχή να φέρει το ίχνος του Θεού της, το ακτινοβόλημά Του, να φέρει το δικό του ενέργημα, το οποίο επικάθεται και αφομοιώνεται από αυτήν. Τότε την κερδίζει.
Βλέπετε ότι και ο δαίμονας εργάζεται καθόμοιον τρόπο με τον Θεό. Όπως χρησιμοποίησε τους λόγους του Θεού για την πρόοδο του ανθρώπου στην τελειότητα και εξαπάτησε τον Αδάμ και την εύα, το ίδιο κάνει μέχρι την τελευταία στιγμή της ανθρώπινης ζωής. Ο πονηρός εργάζεται, σκέφτεται, κινείται όπως ακριβώς ο Θεός, μόνο που η ενέργειά του είναι δαιμονιώδης και όχι θεία.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ